Lang geleden las ik mijn eerste Russische roman: Dostojevski’s ‘Misdaad en Straf’ zoals deze klassieker over schuld en boete in de Russische Bibliotheek heet. Sindsdien heb ik veel Russische verhalen en romans gelezen. Gontsjarow, Dostojevski, Toergenjew, Tolstoj, Tsjechow, Boenin, Boelgakov. Om enkele grote namen te noemen. Nog steeds geniet ik van ‘de Russen’. Dat kan ik niet van alle literatuur zeggen. Angelsaksische romans en verhalen, bijvoorbeeld, spreken mij veel minder aan. Ik geloof dat ik mij meer thuis voel op het Europese continent.
Drie jaar geleden ontmoette ik Dragana, geboren in wat toen nog heette Joegoslavië (en nu Servië). Ik wist amper iets over dit land. Behalve dat Servië – en daarmee impliciet iedere Serviër – in de politiek en de media ongenuanceerd werd en wordt neergezet als de grote slechterik van Europa: nationalistisch en gewelddadig. Anyways, Dragana inspireerde mij om mij te verdiepen in het land dat zij had achtergelaten. Ik begon te lezen. Niet alleen informatieve teksten, maar ook literatuur. En in mei 2010 bezocht ik - met vriendin Irma - Novi Sad in de provincie Vojvodina. Een nieuwe wereld ging voor mij open. Een Slavische wereld alweer. Maar anders.
Middels deze blog – die ik opdraag aan mijn muzen – wil ik uiting geven aan mijn huidige interesse en enthousiasme voor Servië in het algemeen en voor Servo-Kroatische literatuur en beeldende kunsten in het bijzonder. Bovendien wil ik met mijn blog een bescheiden bijdrage leveren aan een genuanceerder en daarmee positiever beeld van Servië. Verwacht echter geen kritische analyses. Het primaire doel is mijn Nederlandse vrienden en kennissen – en alle andere geïnteresseerden – kennis te laten maken met het onbekende Servië. Door mijn ogen. Niet alleen zal ik kort berichten over literatuur en beeldende kunsten, maar ook over wetenschap en cultuur, over programma’s en boeken over Servië, en over hetgeen ik zelf heb gezien en ervaren tijdens mijn eerste te korte bezoek aan Novi Sad en omstreken.
Drie jaar geleden ontmoette ik Dragana, geboren in wat toen nog heette Joegoslavië (en nu Servië). Ik wist amper iets over dit land. Behalve dat Servië – en daarmee impliciet iedere Serviër – in de politiek en de media ongenuanceerd werd en wordt neergezet als de grote slechterik van Europa: nationalistisch en gewelddadig. Anyways, Dragana inspireerde mij om mij te verdiepen in het land dat zij had achtergelaten. Ik begon te lezen. Niet alleen informatieve teksten, maar ook literatuur. En in mei 2010 bezocht ik - met vriendin Irma - Novi Sad in de provincie Vojvodina. Een nieuwe wereld ging voor mij open. Een Slavische wereld alweer. Maar anders.
Middels deze blog – die ik opdraag aan mijn muzen – wil ik uiting geven aan mijn huidige interesse en enthousiasme voor Servië in het algemeen en voor Servo-Kroatische literatuur en beeldende kunsten in het bijzonder. Bovendien wil ik met mijn blog een bescheiden bijdrage leveren aan een genuanceerder en daarmee positiever beeld van Servië. Verwacht echter geen kritische analyses. Het primaire doel is mijn Nederlandse vrienden en kennissen – en alle andere geïnteresseerden – kennis te laten maken met het onbekende Servië. Door mijn ogen. Niet alleen zal ik kort berichten over literatuur en beeldende kunsten, maar ook over wetenschap en cultuur, over programma’s en boeken over Servië, en over hetgeen ik zelf heb gezien en ervaren tijdens mijn eerste te korte bezoek aan Novi Sad en omstreken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten